O ácido siálico é un termo xenérico para unha familia de moléculas de azucre ácido que se atopan a miúdo nos extremos máis externos das cadeas de glicanos na superficie das células animais e nalgunhas bacterias. Estas moléculas están normalmente presentes en glicoproteínas, glicolípidos e proteoglicanos. Os ácidos siálicos desempeñan un papel crucial en varios procesos biolóxicos, incluíndo as interaccións célula-célula, as respostas inmunitarias e o recoñecemento do propio do non propio.
O ácido siálico (SA), coñecido científicamente como "ácido N-acetilneuramínico", é un carbohidrato natural. Orixinalmente estaba illado da mucina na glándula submandibular, de aí o seu nome. O ácido siálico adoita atoparse en forma de oligosacáridos, glicolípidos ou glicoproteínas. No corpo humano, o cerebro ten os niveis máis altos de ácido salival. A materia gris do cerebro contén 15 veces máis ácido salival que os órganos internos como o fígado e os pulmóns. A principal fonte de alimento de ácido salival é o leite materno, pero tamén se atopa no leite, os ovos e o queixo.
Aquí tes algúns puntos clave sobre o ácido siálico:
Diversidade estrutural
Os ácidos siálicos son un grupo diverso de moléculas, con varias formas e modificacións. Unha forma común é o ácido N-acetilneuramínico (Neu5Ac), pero hai outros tipos, como o ácido N-glicolilneuramínico (Neu5Gc). A estrutura dos ácidos siálicos pode variar entre as especies.
Recoñecemento de superficie celular
Os ácidos siálicos contribúen ao glicocálix, a capa rica en carbohidratos da superficie externa das células. Esta capa está implicada no recoñecemento, adhesión e comunicación celular. A presenza ou ausencia de residuos específicos de ácido siálico pode afectar a forma en que as células interactúan entre si.
Modulación do sistema inmunitario
Os ácidos siálicos xogan un papel na modulación do sistema inmunitario. Por exemplo, están implicados en enmascarar as superficies celulares do sistema inmunitario, evitando que as células inmunitarias ataquen as propias células do organismo. Os cambios nos patróns do ácido siálico poden influír nas respostas inmunitarias.
Interaccións Virais
Algúns virus explotan ácidos siálicos durante o proceso de infección. As proteínas da superficie virais poden unirse a residuos de ácido siálico nas células hóspedes, facilitando a entrada do virus na célula. Esta interacción vese en varios virus, incluídos os virus da gripe.
Desenvolvemento e función neurolóxica
Os ácidos siálicos son cruciais durante o desenvolvemento, especialmente na formación do sistema nervioso. Están implicados en procesos como a migración das células neuronais e a formación de sinapses. Os cambios na expresión do ácido siálico poden afectar o desenvolvemento e a función do cerebro.
Fontes dietéticas
Aínda que o corpo pode sintetizar ácidos siálicos, tamén se poden obter coa dieta. Por exemplo, os ácidos siálicos atópanse en alimentos como o leite e a carne.
Sialidases
As encimas chamadas sialidases ou neuraminidases poden escindir os residuos de ácido siálico. Estes encimas están implicados en diversos procesos fisiolóxicos e patolóxicos, incluíndo a liberación de partículas de virus recén formadas das células infectadas.
A investigación sobre os ácidos siálicos está en curso e continúa a explorarse a súa importancia en diversos procesos biolóxicos. Comprender as funcións dos ácidos siálicos pode ter implicacións en campos que van desde a inmunoloxía e viroloxía ata a neurobioloxía e a glicobioloxía.
Hora de publicación: 12-12-2023
